آیا سعادت؛ بدون اراده جمعی برای مسلمان کردن مردم جهان ممکن است؟ آیا ممکن است دیواری به دور خود یا خانواده خود یا شهر خود یا کشور خود بکشیم و در درون این محدوده بسته به سعادت فکر کنیم؟
جالب است که امروز عده‌ای دقیقاً به همین روش فکر می‌کنند و این تفکر نتیجه ناامیدی از تأثیرگذاری بر جامعه است. بعد از دوره رنسانس هم ارباب کلیسا به همین فکر افتادند که دیواری دور خود بکشند و در درون زندان خودساخته به سعادت خود بپردازند. اما در نگاه جامع قرآنی این انفعال جایی ندارد و برای رسیدن به سعادت باید به مسلمان کردن همه مردم جهان اندیشید؛ زیرا سعادت؛ بدون اراده جمعی برای مسلمان کردن مردم جهان غیرممکن است. این با روشی که خدای حکیم در قرآن، پیش روی ما می گذارد، ممکن است.
این فیم، گزیده جلسه چهارم دوره معروف و منکر در قرآن است:
