محتوای این کتاب حاصل چهار جلسه سخنرانی است که در در زمستان سال ۱۳۹۲ در هیئت قرآن و عترت علیهم السلام در تهران ایراد شده است.

اشاره‌ای به محتوا

اگر بخواهیم سوره‌ی حدید را معیار سنجش ایمان خود قرار دهیم، بسیاری از ما مؤمن محسوب نمی‌شویم! سطح این سوره بسیار بالاست؛ البته نه آن طور که بگوییم هیچ بشری نمی‌تواند مؤمن شود؛ بلکه ماییم که با «ایمان» در سطوح بسیار پایینی برخورد کرده‌ایم. سوره‌ی حدید شاخص یک دین معیار است و این شاخص برای ما یک الگوی عالی محسوب می‌شود و تا این چشم‌انداز برای ما محقق نشود، ادعای منتظر امام زمان -عجل الله تعالی فرجه الشریف- بودن، یک ادعای واقعا گزاف است.

بخشی از متن درسگفتار انفاق مال و جان، شاهراه گسترش عدالت در جامعه

«پیغمبر خدا -صلی الله علیه و آله و سلّم- از شما میثاق گرفته؛ یعنی تعهد گرفته که اگر مسلمان هستی، هر وقت دعوتت کردم که مال و جانت را کف دستت بگیری و به صحنه بیایی، باید لبیک بگویی. هر وقت گفتم «هل مِن ناصر؟» باید بگویی لبیک. هر وقت گفتم «هل مِن مُعین؟» باید بگویی لبیک. در این که بگویی من مؤمن به خدا هستم، مؤمن به پیغمبر هستم، نمازهایم را هم از این به بعد خوب می‌خوانم، روزه‌هایم را هم خوب می‌گیرم، حرفی نیست؛ اما ایمان، ایمان نیست مگر این که وقتی پیغمبر دعوتت کرد، اجابت کنی و بایستی. مگر نمی‌گویید مؤمن هستید؟ اگر مؤمن هستید، مگر با پیغمبر تعهد ندارید که دعوتش را اجابت کنید؟ پس شما را چه می‌شود که وقتی دعوتتان می‌کند، اجابتش نمی‌کنید؟

در واقع وقتی دعوت پیغمبر را به «هل من ناصر»، به «هل من معین»، به انفاق، اجابت نمی‌کنید، در حقیقت دعوت پیغمبر را به ایمان اجابت نکرده‌اید. در حقیقت ایمان به اللّه نداشتید. اگر ایمان به اللّه داشتید، چه جای توقف بود؟ لذا می‌گوید خدا بر بنده‌اش آیات روشن فرستاده که شما را از ظلمات خارج کند؛ یعنی شما جز به‌ وسیله‌ی انفاق از ظلمات بیرون نمی‌آیید و به نور نمی‌رسید. ایمان؛ یعنی انفاق.»