درسگفتار دفاع از قرآن و پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم در جهت ارائۀ مسیر یکتاپرستی به تدبر در سوره مبارک فرقان می‌پردازد. این کتاب از سلسله درسگفتارهای استاد علی صبوحی در ارائۀ روش تدبر در سور مبارک قرآن کریم است. محتوای این کتاب حاصل چهار جلسه سخنرانی استاد است که در تابستان سال 1397 در هیئت قرآن و عترت علیهم‌السلام ایراد شده است.

مخاطب این کتاب، با متنی بسیار روان که ناشی از کتابت یک گفتار است، مواجه خواهد بود و در این مجموعه، به سهولت و به‌دور از مشکلاتی که در مطالعۀ کتب علمی و مرجعی که تا به حال در زمینه تدبر در سوره‌های مبارک قرآن کریم تدوین شده است، مفاهیم ناشی از تدبر سوره‌های قرآن را می‌یابد. به همین خاطر مجموعه درسگفتارها می‌تواند در کنار کتب علمی و مرجعی که تا کنون در تدبر سوره های مبارک قرآن توسط مؤسسه تدبر در کلام وحی در این زمینه تدوین شده است، مورد استفاده قرار گیرد و محتوای تدبری را در جامعۀ هدف گسترده‌تری تأمین نماید.

اشاره‌ای به محتوا

سورۀ مبارک فرقان -به‌خصوص در اوایل آن- پر از شبهات و انتقاداتی است که نسبت به قرآن کریم و پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم دربارۀ وحی وارد شده است. این مسئله مقداری انسان را به فکر فرومی‌برد که علّت این‌همه اصرار بر نفی حقانیت قرآن کریم و رسول مکرم اسلام صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم و دلیل این‌همه بهانه‌جویی و شبهه‌تراشی چه بوده است. اگر کسی با قرآن انس داشته باشد، می‌بیند این بهانه‌گیری‌ها، تنها در این سوره نقل نشده است؛ بلکه در سوره‌های زیادی مطرح شده است و قرآن هم بخش چشمگیری از محتوای خود را به دفع این شبهات از اذهان و قلوب اختصاص داده و به آن اهتمام ورزیده است. این سبهات صرفاً مربوط به گذشته نیست؛ امروز نیز اگر وظیفۀ خود را در قبال قرآن کریم انجام دهیم، با این شبهات و اشکال‌تراشی‌ها مواجه خواهیم شد. خداوند در سورۀ فرقان در پاسخ به نمونه‌هایی از این شبهه‌افکنی‌ها، از قرآن کریم و پیامبر خود دفاع می‌کند.

بخشی از متن کتاب

در دنیای امروز می‌بینیم از سوی دشمنان، حساسیت چندانی دراین‌باره در مقابلۀ با اسلام به خرج داده نمی‌شود؛ افرادی که بگویند «قرآن دروغ است و ما آن را یا پیامبر اسلام را قبول نداریم» بسیار اندک‌اند و انگیزه‌های جدّی برای نفی قرآن و نفی اسلام کم است. در عوض، نگاه‌های تکثرگرایانه (ما دین خود را داشته باشیم و دیگران هم دین خودشان را) وجود دارد و به‌نوعی از این‌گونه مسائل، حساسیت‌زدایی شده است؛ حتّی می‌بینیم کنار قبر فلان دشمن خداوند یا در مراسم نصب فلان دشمن خداوند به فلان مقام هم قرآن خوانده می‌شود و برای عده‌ای که عنادورزانه در مقابل قرآن موضع می‌گیرند، گویی مسئلۀ اصلی، این شبهات نیست. پس آیا می‌توان نتیجه گرفت که قرآن کریم به امری پرداخته که در دنیای امروز ما چندان اهمیت ندارد؟ خیر؛ بلکه این امر علّت‌هایی دارد و من دو علّت برای آن بیان می‌کنم:

1. ما برای تبلیغ قرآن به مردم جهان، به وظیفۀ خود عمل نمی‌کنیم؛ یعنی گویی ما هم باور کرده‌ایم که قرآن فقط کتاب ما است! احساس نمی‌کنیم که وظیفه داریم قرآن را در دنیا تبلیغ کنیم. درحالی‌که عصر، عصر اطلاعات است و رسانه‌ها دنیا را تبدیل به دهکده‌ای کوچک کرده است؛ در هر نقطه از دنیا که اتّفاقی بیفتد، تمام دنیا از آن باخبر می‌شوند. در چنین دنیایی، ما به رسالت خود در تبلیغ قرآن کریم برای مردم، به‌تناسب ابعاد این دنیا اقدام کرده‌ایم؟ آیا اصلاً در این زمینه احساس تکلیف می‌کنیم؟ اگر قرآن را آن‌طور که هست، در کشورهایی که اسلام به آن‌ها نرسیده، تبلیغ کنیم، در آن صورت خیال می‌کنید باز هم تکذیب و تصدیق اسلام و قرآن، مسئلۀ مهمی نخواهد بود؟! قرآن اگر با معنای خود در میان بزرگانِ جریان تمدن مادی نفوذ کند، در آن صورت، تکذیب و تصدیق آن، مسئلۀ بسیار مهمی خواهد شد؛ اما حال که قرآن نه تبلیغ و نه فهمیده می‌شود، چرا باید آن را تصدیق یا تکذیب کنند؟
2. ما هم که به قرآن معتقدیم، مواجهه‌مان با قرآن مواجهه‌ای حداقلی است و آن را در عرصۀ زندگی فردی و اجتماعی، فرهنگ، اقتصاد، سیاست و… دخالت نمی‌دهیم! ما قرآن را جدی نگرفته‌ایم؛ اگر جدی می‌گرفتیم، می‌دیدیم که در همین جامعۀ ما تصدیق یا تکذیب قرآن به یکی از اولین و مهم‌ترین مسائل تبدیل می‌شود. الآن از هرکس (رباخوار، رشوه‌گیر، دزد، مفسد فی‌الارض و…) بپرسید «قرآن را قبول داری یا نه؟» غالباً خواهد گفت «قبول دارم»؛ زیرا درکی از قرآن و دخالت قرآن در زندگی و اعمال انسان ندارد. از نظر ساختاری هم وقتی قرار نیست قرآن در اقتصاد و سیاست و هنر و موسیقی و نقاشی و… دخالت کند، چه دلیلی دارد اقتصاددان و سیاستمدار و هنرمند و موسیقی‌دان و نقاش با قرآن مشکلی داشته باشند؟ آنچه به انسان انگیزه می‌دهد تا دربارۀ قبول یا رد چیزی بیندیشد، دخالت آن چیز در شئون زندگی‌اش است.

 پس اگر سوره‌ای مثل سورۀ فرقان با مضامین دفاع از قرآن و دفاع از پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم نازل شده است، صرفاً برای زمان‌های گذشته نیستند. باید حرکت کنیم و نترسیم از اینکه قرآن حجت الهی و فصل‌الخطاب و وجه تمایز انسان‌ها شود. قاطعانه بدانید و بدانیم که سیاستمداران با خط‌کشی قرآن کریم، به دو گروه تقسیم می‌شوند: سیاستمداران مؤمن و سیاستمداران کافر. همچنین‌اند اقتصاددانان، هنرمندان و سایر افراد جامعه. مؤمن، یعنی کسی که نظریات قرآن کریم را قبول دارد و کافر یعنی کسی که آن را قبول ندارد؛ لذا اول باید قرآن درک شود تا سپس روشن شود چه کسی آن را قبول دارد و چه کسی قبول ندارد.

دریافت درسگفتار دفاع از قرآن و پیامبر در جهت ارائۀ مسیر یکتاپرستی

برای دریافت درسگفتار دفاع از قرآن و پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم در جهت ارائۀ مسیر یکتاپرستی به سربرگ درسگفتار در صفحۀ اختصاصی تدبر در سوره مبارک فرقان مراجعه فرمایید.