جلسه سی‌وهفتم: فرهنگ زیارت در قرآن (۳). در این جلسه به این موضوع می‌پردازیم:
-
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَی الاَْرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّی سَلامُ اللَّهِ (اَبَداً) ما بَقیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّی لِزِیارَتِکُمْ اَلسَّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ وَ عَلی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلی اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلی اَصْحابِ الْحُسَیْنِ؛
عبد خدا در قرآن ماموریتش نجات دادن انسان از ظلمت و رساندن به نور است. برای رسیدن به نور باید از تعلقات مادی بگذرند. پس امام معصوم مولای من است و باید به او اقتدا کرد و پشت سر او از ظلمت‌ها به نور برسم. من برای اینکه به نور برسم با انفاق مال و جان به خدا از وابستگی‌های دنیا باید نجات پیدا کنم. پس من به حرم میرم برای رسیدن به خدا…
